Yazarını Arayan Hikaye

 Yazarını arayan bir hikaye var. Yazarini ariyor cunku cok duz bir hikaye bu, diger anlatilanlar gibi degil, mucizeler yok mesela bu hikayede ya da soyle hungur hungur aglatacak bir acisi yok bu hikayenin, bir macera da anlatmiyor veya herhangi birsey ogretmiyor. Ama yazilmak istiyor o da, duz bir sekilde anlatilmak istiyor. 

Mucizeler yasamamis ama mucizelere inanan bir hikaye bu, masal seven bir hikaye, kaf dağını seviyor mesela, anka kuşuna bayıliyor, uzak uzak diyarlar diye bir yerin varligina inaniyor ama nasil oluyorsa ayaklari da yere basiyor. Degisik biraz yani, tum sari civcivlerin icindeki siyah civciv gibi. Ayni ama degisik.

Bu hikaye daha bitmemis belki de ondan bulamiyor yazarini, ustelik daha başı mı ortası mı durdugu yer onu bile bilmiyor, sonuna gelmediğini biliyor, bundan çok emin.

Bu hikayeye rastladim gecen gun, oturduk biraz sohbet ettik. Kime ne anlatmak istedigini sordum, bilmiyormuş safım benim. Dedim kim yazsın seni, nasıl yazsın bu halinle, eksiksin, degisiksin, üstelik nekadar eksik oldugun belli bile degil, ne anlatmak istiyorsun... kim nasil yazsın seni?
Sana kendimi biraz anlatayim dedi; "mucizelere inanıyorum ben, belki bir gun gorunmez olabilirim ya da düşüncelerini okuyabilirim insanların, paralel evrenler var biliyor musun? Hepsinde ben yokum ama en guzel ve en parlak olan evrenler benim var olduklarim. Mutlu bir hikayeyim ben, sebepsiz mutluluklarim var ve en buyuk ozelligim bu sebepsiz mutlulugumun bulasici olması. Bazen zorlaniyorum yansitirken mutlugumu, bazen de hemen mutlu edebiliyorum karsimdakini. Ben bir hikayeyim ama gozlerim var benim, bakinca gozlerime gercekten ışığımı gorebilirsin. Ve bence dunyanin bu karanliginda en degerli sey ışık. Herkes görsün istiyorum bu ışığı, herkes mutlu olsun, çünkü tüm kötülüklerin kaynağı mutsuz insanlar. Mucizelere inanıyorum ben, eger beni yazabilecek bir yazar bulursam daha çok mutlu insan olur dünyada, sonra onlar da bulaştırırlar mutluluklarını, sonra öbürleri de...
Bir hikayeyim ben ama anlıyorum insanları ve eğer bir yazarım olursa onlar da beni anlayacak biliyorum."

Hakıydı aslında, beni inandırmıştı yazilması gerektiğine, keşke dedim yardımcı olabilsem ama şimdilik elimden bir şey gelmiyor malesef. Ancak inanıyorum ki bir gün yazarını bulacak bu hikaye de, çünkü inancı var, umudu var. Bulamasa bile gerçekten kendini anlayıp yazacak olanı; en azından arayacak hep, gördüm çünkü gözlerinde, haklıydı gözleri vardı. İnandığı mucizelerle, umutlarıyla arayarak sürdürecek varlığını ve hiç yazılamasa bile denk geldiği insanlara dokunacak, onları mutlu edecek.