Başımıza bir bela geldi ki, aman yarabbi... Çok üzülüyorum halimize ey insanlık...
Aylardır bu hımbıl virüsle yaşıyoruz, hiç istemedim konuyla ilgili yazmayı aslında, çünkü ben o terbiyesiz hımbılı görmezden gelmeyi tercih ediyorum. Yokmuş gibi yapıp, kendisini rencide ederek kendimden uzaklaştırmak çabasındayım.
Şimdi eğri oturup doğru konuşmak lazım; biz bunu hak ettik. Tüm insanlık olarak zaten yıllardır tekeri patlamış kamyon gibi; yokuş aşağı, sağı solu yıkarak, tahrip ederek yaşıyoruz. Elbette ki bunun bir karşılığı olmalıydı. Hayat bu çünkü; ektiğini biçersin, ya da daha modernize edilmiş tarifiyle "karma". Katledilen doğa, nesli tükenen hayvanlar, kirletilen atmosfer, uzaya bile çöp atıyoruz, el insaf.
Tüm bunların ışığında bakıldığında, zaten başımıza bir gelecek vardı. Keşke seçme şansımız olsaydı. Ben zombi salgını seçerdim. Bir defa gözle görülür olduğu için savaşması daha rahat.
Şimdi virus yüzünden yazın 40 derece sıcağında maskeyle geziyoruz, ağzıma ter damlıyor yahu. Pis hımbıl virusü göremediğimizden hep ihtimaller denizinde korunma çabasındayız. Zombi öyle mi ama? Karşıdan açlıktan kudurmuş beyinsiz birşey geliyor, iki ihtimalin var; ya ölecen ya da öldürecen, bu kadar basit. Zombi geldi aldı kolundan bir lokma; hadi geçmiş olsun, sen artık bir ölüsün. Ama bu sinsi pislik, hımbıl gerizekalı sinirlerimi bozuyor. Market alışverişi yaptık; acaba poşetlerin üstüne yapışmış mıdır? Köpeğimizi gezdirdik; patisiyle eve getirmiş midir? Yahu en resmi selamlaşma şekli "el sıkışmak" onu bile yapamıyoruz. Ben arkadaşlarıma sarılmak istiyorum, bu pandemi geçsin yemin ediyorum sokağa çıkıp her önüme gelene sarılacağım, çok sıkıldım çünkü artık. Ya virüsten öleceğim ya da sıkıntıdan. Allahın pis hımbılı; sen daha havada bile tutunamıyorsun, senin neyine bizi evlerimize hapsetmek.
Rahatlamak için komplo teorilerini okuyorum, onlar mutlu ediyor beni, virüsün varlığını reddeden açıklamayı kim yapıyorsa, atıyorum favorilere, oohh ben bir mutlu "yok ki zaten pandemi, hep oyun bunlar" kafam rahatlıyor.
İşin en kötü tarafı; sonu da görünmüyor bu sürecin. Kışın ne olacak, 2. ve 3. dalgalar nezaman gelecek, gelse bile haberimiz olacak mı? Hep soru işaretleri hep bilinmezlik.
Kendimi mutlu etme zorunluluğum sayesinde, yeni mutluluk kaynakları buldum ama nereye kadar. Mutluluk ile ilgili bir yazı yazıyordum aslında ama onu sonra yayınlayacağım.
Son sözüm şudur; siktir git buradan covid-19
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder