klişe romantizmin gerçek yüzü

uzun süredir aklımda olan ama bir türlü fırsat bulupta yazamadığım; yanlış bilinen romantizm gerçekleri...


çok şahane bir film sahnesi; yerlere çiçek yaprakları dökülmüştür (tercihe göre papatya veya gül), ışıklar kapatılmış, mumlar yakılmıştır, yerlerde mumlardan yol yapılmıştır, muhtemel keman ağırlıklı bir müzik fonda çalar, hatun kişisi kapıdan girer, yerlerdeki çiçeklerden 1demette elinde tutarak bekleyen adam gülümser, çiçekleri verir, yemek yenir bu mum ışığında, müzikte hiç susmaz, kısık sesle sohbet edilir (film olduğu için ne konuşulduğu bilinmez pek, seni seviyorumdan gayri laf geçmez sanki yemekte)
nekadarda romantiiiiiikkk mi ?
HAYIR!!!
şimdi bu sahneyi sondan başa doğru adım adım inceleyelim;
1-mum ışığında yemek ve kısık sesle sohbet; mum ışığı dediğimiz şey karanlığın ta kendisidir, ne yediğini göremezsin, üstüne yemek damlatma ihtimalin çok yüksektir, hadi üstüne damlatmadın masaya döküleni görmeden dirseğini koyup, kendini ışıklar açıldığında sakarlığı ispatlanmış 1şekilde görmen işten bile değildir. ayrıca neden karanlıkta yeniyor o yemek??? demekki karşındakini öyle çokta beğenmiyonki karanlıkta gideri var diyip ışıkları kapatmışsın. sürekli yavaş yavaş çalan müzik ve kısık sesli sohbet çok ciddi 1şekilde uyku getirir ve öyle herşeyide konuşamazsın, ogün otobüste  osuran adamı anlatıp gülemezsin mesela ortamı bozar, ozaman nooldu birbirimizi nekadarda çok seviyoruz konu başlıklı muhabbet yemeğin tamamına yetemedi doğal olarak konuşmadan, karanlıkta sanki küs gibi yendi o yemek. e okadar sessizliğe uykuda iyce bastırdı buuyyyruuun bütün romantizm esneye esneye yerini rüyalara terk etti.
2-mumlardan yapılan yol; o mumlar yerlere damlar. yol yapılacak kadar çok mum; kuvvetle muhtemel tealight mumdur herrryer batar, söndürmezsen yangın bile çıkabilir (kii gerçekten romatik olacam diye odasını bu mumlarla yakmış insan tanıyorum) tehlikeli yani, çok romantik öldüler diye arkadan hep ağlar insanlar allah muhafaza (ayrıca ben istiyorumki arkamdan gülsün insanlar çok komik öldü bee diye, çokta salak öldü diyemesin kimse)
3-yerlere dökülen çiçek yaprakları; çok güzel görünüyo gerçekten romantizme en yakın olanıda o, amaaaaaaaaaaaaaaaaa kim temizliycek kardeşim o çiçekleri ertesi gün? sabah kalkıyosun 
-nekadar romantik 1geceydi dimi sevgilim
-evet hayatım çok güzeldi
-hadi ozaman (elde elektrik süpürgesi)
bütün eve dağılmış çiçek yapraklarını süpürürken küfür etmicenmi, "kafanada, romantik gecenede sıçayım" demicenmi, hep çöp olcak o romantik çiçekler

bir diğer romantizm klişeside sonbahardır, böyle hüzünlü ambiansı varya; dökülen yapraklar, hafif esen rüzgar felan, ıı ıhh yok romantik olan ve aşkı çağrıştıran mevsim sonbahar olamaz. neden? çünkü hava soğuyo soğuk havada hasta olursun, burnun akar, hapşurursun, insanlara mikroplarını bulaştırırsın hatta ateş yüzünden uçuk bile çıkar dudağında evlerden ırak. romantik mevsim dediğin ilkbahardır; ilk sıcaklar; ilk montsuz kısa kollu günler.

özel istek üzerine değinmem gereken diğer konu ise küvette yakılan mektuplar, fotoğraflar. çok sevdiğim bir arkadaşımın tecrübe ettiği üzere küvetten yanık izi çıkmıyor! öyle ortası yanık küvette yıkanıp duruyosun, depozitoda yanıyo tabi, oyüzden yapmayın. 
ben daha büyük mallık yapıp karton kutuda yakmıştım anıları! devamını anlatmaya gerek yok heralde, onu zaten benden başkası yapmaz:) evi, köyü yakmadım; hemen müdehale edip engelledim yangını ama romantik olmadı, yusuf yusuf diye sesler yankılandı odada. 

konunun çok içinde değil ama kafama sürekli taktığım içme dert olan bir konu daha var, pamuk pirenses!!! sen git bilmem kaç zaman 7 tane herifle (cüce olmaları cinsiyetlerini değiştirmiyo) aynı evde yaşa, 1de çok güzel ol (bende anlatanların yalancısıyım öyle diyolar) sonrada efendim neymiş pirens gelmişte öpmüşte bıy bıy bıy sonra o 7 adam çok sevinsinler cillop gibi kızı kendine pirens diyen atlı herifin teki, terkesine attı götürdü diye! s.ktir git kime anlatıyon