Metro Cinayetleri

    

      En baştan belirtmeliyim ki; az sonra bahsedeceğim rahatsızlıkların ciddi bir çoğunluğunun aslında benim ruhsal oynaklığımdan kaynaklandığının bal gibi de farkındayım!!! Bu uyarıyı özellikle yapmamın sebebi; okurken "ee noolmuşki bende yapıyom" dediğiniz şeyler olabilir, çünkü bazen bende yapıyorum...

     Peki ozaman neden??? 

     Yani neden hem rahatsız oluyorum, sonra birde utanmadan bende yapıyorum??? Cevap basit, çünkü ben rahatsızım ve bunu kabul ettiğim günden beri de çok mutlu bir hayat yaşıyorum. Dengeli olmak için kendimi kasmıyorum, birşeyi istiyosam yapıyorum ama bana yapılmasını istemiyorum ve bu kounda çok netim. Herkes gibi bende bencilim ve kendimi böyle kabul ettim. Zaten bir iki yazımı okumuşluğunuz varsa dengesizliğimle ilgili ciddi bilgi sahibisiniz demektir. Bu konunun en basit örneği; eğer ki okuduğum bir yazıda, imla hatası, noktalama yanlışı vb. varsa çok rahatsız olurum ve yazılan şeyi çok çok çok merak etmiyorsam aslaa okumaya devam etmem, yazar gözümden düşer ve onu küçümserim FAKAT ben istediğim her türlü yanlışı yapma özgürlüğüne sahibimdir, yaptığım yazım yanlışlarının nerdeyse tamamını bilerek yaparım. Neden peki, ben manyakmıyım??? Cevap; evet biraz manyaklağım da var tabi ama benim istediğim hatayı yapma özgürlüğümün sebebi, ben yazar değilim... Hatta canım isterse Metro Cinayetleri başlığı altında bu şekilde konuşmaya devam ederim ve başlıkla ilgili tek bir kelime bile etmem. Neden? Çünkü; ben yazar değilim, işim bu değil, can sıkıntısından yazıyorum, ya da bazan canım yazmak istiyo hepsi bu. İşim yazmak olsa başladığım kitabı bitiririm. Bu konu niye bukadar uzadı hiç bilmiyorum açıkçası.

Bazen sizede olurmu, susmak istersiniz ama susamazsınız, her "bu son cümlem" dedikten sonra yeniden, yeniden ve yeniden yeni cümlelerle, üstelik şiddetle susmak isterken, susamazsınız, sizede olurmu??? Yaşayanlar ne demek istediğimi anlar, şuan bunları yazarken tam olarak öyle bir durumdayım. Şuan şiddetle Metro Cinayetlerinden bahsetmek istiyorum ama başladığım bu saçma geyiği bitiremiyorum... Mola...

     Kahvemi yaptım, bir sigara yaktım, derin nefesler eşliğinde rahatladım. Şimdi huzuur içinde cinai planlarımdan bahsedebilirim.

     Metro derken, toplu taşıma amacıyla kullandığımız metrodan bahsediyorum. Ben metrodaki kuralları çok seviyorum, hatta nerdeyse, metrodaki kurallara aşığım diyebilirim, çok da güzel şahane kurallar bence. Şimdi bukadar çok sevdiğim birşey yüzünden cinayet işleme isteğim normal karşılanabilir diye düşünüyorum, benim bu cinai hislerim, bence aşk cinayetleri kategorisine girer.

     Arkadaşım, bak arkadaşım diyorum, iltifat ediyorum yoksa yaptığın düpedüz davarlık. Ama ben sana davar demiycem, seni dışlayıp ötekileştirmiycem, iltifatlarımla güzel sözlerimle seni kazanıcam. Ne diyorduk, hah Arkadaşım "lütfen inenlere öncelik veriniz" anonsunun nesini anlamıyorsun, bana da bir anlat birlikte çözelim, inen kim onumu anlamıyorsun yoksa öncelik kelimesiyle ilgili bir probleminmi var, ulan hayvan, ulan öküz, ulan koduumun malı; ben inecem sonra sen binecen it. Ondan sonra vay efendim sinem çok sinirli yok efendim bu kız deli, bilmemne, koskoca adam üzerime adım atıyo, beklesene göt, ayağıma değil resmen dizime basıyosun koca adımınla, kural basit "ben inecem sonra sen binecen" tü allaaan malı. İstemeden ötekileştirdim ama rahatladım ohh be. Şimdi bu durumda cinayet işleme isteği normal değilmidir sorarım size, budamı gol değil...

     Yürüyen merdivenlerin sağ tarafı durmak sol tarafı yürümek için, bütün merdivenlerde sağda durunuz yazıyo dimi? Peki sen neden hala ısrarla solda duruyosun, hadi sen durdun niye arkandaki "pardon geçebilirmiyim" diyip, sana pis pis bakıp, kafasını hıh diyerek yukarı kaldırıp, sinirli ve hızlı adımlarla yürüyüp geçmiyo? Bu durum tamamen duran kişinin arkasındaki kişinin sorumluluğu ve yetişkin bir birey olarak bu sorumluluğunu yerine getirmediği için, ben onuda öldürmek istiyorum, yürüyen merdivenlerde ilk durana değil onun arkasındakine bütün sinirim. Ha bana dersen ki illa yürüceksen git duran merdivenlerde yürü, yürüyen merdivenler durmak için zaten diye, ozamanda ben konunun en başında aşık olduğumu söylediğim metro kurallarını yüzüne bir tokat gibi vururum, sanamı sorcam nerde yürüceemi kurallar var hayret bişey yaaa...

     Sıra sende, sabahın 8inde avel avel havalara bakıp, ağır ağır önümde yürüyen insan, seni unuttum sanma, ilk cinayetim sen olucaksın, aslında en hafif suç seninki ama ben sabahları çok sinirli oluyorum ve senden nefret ediyorum. Hayır geçeyim diye sağa hamle yapıyorum, aaaaa sen o ağır adımını sağa atıp önüme geçiyosun, solu deniyorum yine aynı, yazları uçuşan meyva sineği gibisin, yavaşsın ve nereye gittiğin belli değil. Bence şehirde bir grup manyak var, sabahları acele acele işe gitmeye çalışan insanları gıcık etmek için kalkıp metroya biniyolar, bir yere gittiklerini sanmıyorum, çünkü biryere giden insan öyle şeyler yapmaz, bu grup manyak, sabah 7.30-9.00 arası metroyla gezip, sonra evine gidip yatıyo bence, yada 9.30da bir cafede toplaşıp kaç kişiyi gıcık ettiklerini birbirlerine anlatıyoda olabilirler, manyaklık derecelerini tam bilemiyorum, ama galiba toplaşıp, birbirlerine anlatıp, türkfilmlerinin kötü karakter kahkahalarını atıp kahvelerini yudumluyolar, hemde benim eşşek gibi çalıştığım dakikalarda, alllaaaan piskopatları, önce sizi öldürücem, pislikleerrrrr!!!

     Çok sinirlerim bozuldu diğerlerini yazamıcam, sinirden ellerim titriyo, belki sonra diğer konulardan bahsederim ama şimdilik, öptm kib bye (ergen stayla)