28.2.12

öyle böyle değil ölümüne üşüyorum, donup kalcam bigün metro durağında ( otobüste olur )

hergün sinirliyim, sürekli kavga edesim var. geçen gün otobüste sinirlerim bozuldu yine, ama elle tutulur bir sebebim olmadığı için gıcık gıcık hareketler yaptım, sağımdakine solumdakine. sırf "nooluyo be" desinler de şööyle güzzeeelce rahaaat rahaaaat kavga edeyim diye. ama nerde bende o şans herkes kafasını önüne eğdi görmezden geldi beni. az kaldı evde duvarlarla kavga edicem. farkındayım kaşınıyorum ve sanırım çok yakınlarda çok pis dayak yicem birilerinden vallaha korkuyorum.
eğer bir an önce bahar gelip havalar ısınmazsa ağız göz kalmıcak bende:( dalcaklar bigün biyerde allah ne verdiyse ağzıma ağzıma vurcaklar aciyip tırsıyorum.
ama sinirlerim bozulunca bu bilinçli halim beni toptan terkediyor. 
halbuse bahar gelse böylemi olur, gerçi papatyalar çıkmış onları görmek biraz olsun keyfimi yerine getiriyor ama yinede yetmez ÜŞÜYORUUUUM. ölümüne üşüyorum donarak ölmekten deli gibi korkuyorum; ellerim, ayaklarım acıyo soğuktan, ağlamaklı oluyorum sabahın kör vakti ayazda evden çıkınca, çok üzülüyorum kendime. 
keşke kışın çalışmasam yazın vallahii 2katı çalışır kapatırım arayı, bana maaşımı versinler ben kışın sıcacıık evime kapanayım, yaz gelince 2 nedir ya 3 katı çalışırım noolcakki. sıcacık hava mis gibi. hayır bide şöyle bi durum var sadece üşüsem neyse ayrıca çokta yoruluyorum; üst üste kazaklar, tayt üstü pantolon, en az 3 çift çorap, üstüne kaban, ayağa botlar en az 3 kilo kıyafet oluyo üstümde:( benim canım ne kadarki bide bunları taşıyorum. 
kafam gitti üşümekten bir nevi beyin hücrelerim donduruldu yaza çözülünce çalışmaya başlıcak; son 3 gündür iyce çıktım raydan, sabahları inceğim durağı tutturamıyorum, akşamları yannış durakta otobüs bekliyorum, akşam eve dönerken otobüste kafamı cama vuraa vuraaa uyuyorum (ki bu durumda iyyyce aptallaşmam an meselesi). 
göçmen kuş felan değil (üşenirim ben her mevsim uça uça sıcak yerlere gitmeye), direktman ayı olmak istiyorum :) çokta seviyorum zaten boz ayıları, sevmek ne yaa bildiğim hassstasıyım kendilerinin, en büyük hayranlarıyım, anlıcaklarını bilsem bir yaz günü imzalı fotoğrafını bile isteyebilirim herhangi birinin:) düşünüyorum, tammm istediğim hayat, hava soğudumu hemen git yi bişeyler sonra vur kafayı teeeeee bahara kadar ohhhh missss. sonra baharmı geldi uyan gerine gerine, karnında acıkmış 6 ay boyunca; hemen 1pençe, indir aşşaağa lezzetli bişeyler, yemeğini yerken güzel bi ağaç bul sırtını kaşıya kaşıya otur vallaaaahaaa çok özeniyorum öyle böyle değil. işşşşşşşşşşallaaahhhh reenkarnasyon vardır alllaaaaam işşşşşşşşşşaaaalllllaaaaaaaahhhhh. ayı olayım bidahaki hayatımda ormanlarda koşayım, sırtımı ağaçlarlan kaşıyayım. düşüncesi bile ne güzel içimi ısıttı, sanki baharmı geldi gibi olmuşmu noolmuş, o değilde hava çok soğuk, üşüyorum çooook üşüyoruuuuummm...

2 yorum:

  1. anladım beni niye sevdiğini, biraz da gıcık oldum ama şimdi. ohh canıma değsin zayıflıcam diye ne uğraşıyom yerim içerim yatarım ayı misali.kışında senin gibi üşümüyom 5 cm deri altı koruyucum var benim nıha ha ha ;) sen beter ol :)))
    not: teknoloji özürlü olduğum için yorumcu profillerinden sadece anonimi anladım, ayılığında böyle dezavantajları var işte.

    YanıtlaSil